Πέμπτη 31 Μαΐου 2012 -

Αυτό το Κόμμα δεν βολεύεται με δύο πόντος παραπάνω, παρά μονάχα να μας κυβερνά

Για το ΠΑΣΟΚ μιλάμε και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του, που αντί να μαζευτούν και να σιωπήσουν ύστερα από την σφαλιάρα που έφαγαν από τον Ελληνικό Λάο στις πρόσφατες εκλογές, έχουν και το θράσος να τολμούν να μας λένε πως έχουν ακόμα περιθώρια να συνεχίσουν,- αφού βάλλουν περισσότερους συνένοχους στο κόλπο- την ίδια «σωτήρια» πολιτική για το καλό μας που περνάει μέσα από τη εξαθλίωση και την φτώχια που μας έστειλαν
.

Σταχυολογήσαμε και μπήκαμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε δηλώσεις της Άννας Διαμαντοπούλου στο σημερινό δελτίο ειδήσεων του Real fm.

Η Μαυρισμένη από τους ψηφοφόρους και φανατική του μνημονίου και της αλαζονικής συμπεριφοράς κατά την διάρκεια του καταστροφικού πολιτικού της βίου εκλεκτή της διαπλοκής και των τροικανών συμφερόντων πρώην βουλευτής και υπουργός είπε:

«Το ΠΑΣΟΚ υπέστη μία εκλογική συντριβή, το να βάλεις στόχους για δύο μονάδες πάνω δεν είναι κάτι το συνταρακτικό, στην πλάτη του ΠΑΣΟΚ παίχτηκε όλο το δράμα της ελληνικής οικονομίας για 40 χρόνια, έκανε λάθος να διαχειριστεί μόνο του μία κρίση, ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι να καταθέσει το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα μπορούσαν να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα»

Στην πλάτη του ΠΑΣΟΚ παίχτηκε το δράμα λοιπόν και όχι στην πλάτη του άνεργου, του μισθωτού, του συνταξιούχου, του αγρότη του μικροεπαγγελματία,που βιώνουν τα αποτελέσματα των επίλογων του ΓΑΠ , της Άννας και της υπόλοιπης κυβερνητικής συμμορίας που ασέλγησαν πολιτικά και αδίστακτα πάνω τους για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα όσων τους στήριζαν όλα αυτά τα χρόνια.

Κατανοούμε το δράμα της Άννας του Παπακωνσταντίνου, του Παπουτσή, του Ραγγούση, του Κουτρουμάνη, του Ρέππα, του Πρωτόπαπα και ελπίζουμε ο σοφός λαός να απαλύνει τον πόνο τους, στέλνοντας τους για συντροφιά και άλλα επίλεκτα στελέχη του Πράσινου και καταρρέοντος κλαμπ.

Όσο για την δήλωση της κυρίας Άννας ότι: « Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο ΠΑΣΟΚ είναι τεκτονικές, με όρους που θα συμφωνηθούν μετά τις αλλαγές για την αυτοδιάλυσή του και την ανασυγκρότησή του» δίνουμε το λόγο μας ότι:

Θα κάνουμε τα πάντα να πάνε όλοι τους στο διάολο και να μην υπάρξει η δυνατότητα ανασυγκρότησής τους ποτέ.

β.ariaditis

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012 -

κοινωνία

0 σχόλια

Οι νοικοκυραίοι του Α. Σαμαρά

Η Ελλάδα είναι χώρα νοικοκυραίων, κραυγάζει ο Α. Σαμαράς και ζητά με πάθος την ψήφο τους για να τους κυβερνήσει. Να γίνει ο πρώτος εξ αυτών.

Για να δούμε όμως τη διαφορά του νοικοκύρη από τον νυκοκυραίο, αρκεί να κάνουμε αναγωγή στον τσοπάνη και τον τσοπαναραίο.

Ο τσοπάνης είναι ένας άνθρωπος που ασχολείται με το κοπάδι του. Κρατάει τη γκλίτσα του και λαλεί τις αίγες, τον αριθμό των οποίων ποτέ δεν αποκαλύπτει, φοβούμενος το κακό μάτι. Συνήθως μετακινείται με τα πόδια ή καβάλα σε κάποιο γαϊδούρι, προχωράει πλάι στο κοπάδι για να το προσέχει, ακολουθούμενος από σκυλιά, τα λεγόμενα τσοπανόσκυλα. Περνάει τη ζωή του στο βουνό. Μέσα σε καλύβια πρόχειρης κατασκευής συνήθως, κοντά στα ζώα του. Αρμέγει, τυροκομεί και στέλνει τα προϊόντα του στην αγορά. Κάποιες περιόδους σφάζει κάποια ζωντανά και πουλάει το κρέας τους.

Συνήθως σφάζει νεαρά κι αρσενικά, έχοντας πάντα στο νου του να κρατήσει τα πιο δυνατά για να συνεχίσουν την αναπαραγωγή και την οικονομία του κοπαδιού. Τις νύχτες κοιμάται πολύ νωρίς, σχεδόν μόλις πέσει το σκοτάδι και ξυπνάει αχάραγα, πριν από τα ζωντανά του.

Ο τσοπαναραίος είναι η σύγχρονη εκδοχή του τσοπάνη. Φοράει χρυσές καδένες και κρατάει το κινητό και τον φραπέ. Κάθεται σχεδόν όλη μέρα στην καφετέρια και μιλάει φωνασκώντας. Τα ξέρει όλα και έχει πάντοτε γνώμη για όλα. Πότε πότε βλαστημάει μέσω του κινητού τον Αλβανό που έχει διορίσει ως τσοπανόσκυλο. Μετακινείται με κάποιο θηριώδες πανάκριβο και γυαλιστερό τέσσερα επί τέσσερα κι έχει και “μουσική” να ακούγεται από τα ανοιχτά παράθυρα. Με κάθε ευκαιρία κοκορεύεται λέγοντας πόσα ακριβώς κεφάλια (ζώων) έχει και πόση επιδότηση παίρνει κατ’ έτος. Όποτε γίνεται έλεγχος από την Ε.Ε. και καταμέτρηση των ζωντανών, συνεννοείται με ομοίους του τσοπαναραίους και μεταφέρουν ο ένας τα ζώα στη μάντρα του άλλου, για να μετρηθούν αυτά πολλαπλές φορές και να αυγατίσουν οι επιδοτήσεις.

Τις νύχτες τις περνά σε ιδρύματα με πινακίδες του στυλ “προσεχώς Βουλγάρες”, όπου καταθέτει τις επιδοτήσεις της Ε.Ε αλλά και τα δάνεια που έχει λάβει μέσω καρτών από τις τράπεζες.

Τι εννοεί λοιπόν ο Α. Σαμαράς όταν λέει ότι η Ελλάδα είναι χώρα νοικοκυραίων; Προφανώς το αυτονόητο. Διότι οι πάλαι ποτέ παραδοσιακοί νοικοκύρηδες Έλληνες, οι οποίοι δεν δανείζονταν για κανένα λόγο, οι οποίοι είχαν πάντα απόλυτο έλεγχο του οίκου τους κι είχαν “πρόσωπο” στην κοινωνία, μετατράπηκαν, σε νοικοκυραίους από τη λαίλαπα του Πασόκ που ισοπέδωσε κάθε αξία και κατόπιν, από τις υπογραφές του Α. Σαμαρά και των ομοϊδεατών του, μετατράπηκαν ξανά σε υπερχρεωμένους, αυτή τη φορά, νοικοκυραίους, οι οποίοι χρέωσαν και πήραν στον λαιμό τους ακόμα κι όσους, λιγοστούς, είχαν απομείνει νοικοκύρηδες σ’ αυτή τη χώρα.

Και τώρα πασχίζει ο Α. Σαμαράς να μας πείσει να τον εκλέξουμε Πρωθυπουργό, για να παραδώσει τα κλειδιά του υπερχρεωμένου οίκου μας στην σπιτονοικοκυρά Κριστίν, για να τη βγάλει στο σφυρί και να προοδεύσουμε και πάλι.

http://yiannismakridakis.gr/?p=794

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012 -

εκδόσεις των συναδέλφων

0 σχόλια

Παρουσίαση βιβλίου

Παρουσίαση βιβλίου στις 25 Μαΐου

εργατικά

1 σχόλια

Δελτίο τύπου του σωματείου εργαζομένων στο μετρό

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θα θέλαμε να σας κάνουμε γνωστό πως με την απόφαση 599/2012 οι περικοπές των μισθών μας κρίθηκαν από την Ελληνική Δικαιοσύνη ως παράνομες και αντισυνταγματικές, η οποία και υποχρεώνει την σημερινή διοίκηση της εταιρείας να μας καταβάλει τα παράνομα παρακρατηθέντα χρήματα.

Μετά από συνεννόηση με την εταιρεία και το Υ.ΠΟ.ΜΕ.ΔΙ. τηρήσαμε στάση αναμονής και προσπαθήσαμε να επιλύσουμε το θέμα στα πλαίσια του διαλόγου έχοντας ως κοινό παρονομαστή την επιταγή της δικαιοσύνης.

Δυστυχώς παρά τις διαβεβαιώσεις που λάβαμε από την Διοίκηση της Εταιρείας, ενημερωνόμαστε ότι η αδικία που υπεστήκαμε θα συνεχιστεί καθώς οι διοικούντες πλέον ακολουθούν την τακτική «νίπτω τας χείρας μου» και παραπέμπουν το θέμα στις καλένδες νέων δικαστικών διαξιφισμών (εφετείο) και αντιπαράθεσης.

Βλέπετε είναι εύκολο για τους εκφραστές των πολιτικών των «μνημονίων» να κόβουν παράνομα και έξω από κάθε λογική μισθούς και συντάξεις και συγχρόνως είναι δύσκολο για αυτούς να εκτελούν τις αποφάσεις της δικαιοσύνης.

Ύστερα από απόφαση του Δ.Σ. του Σωματείου μας προκηρύσσουμε 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Επειδή όμως και εμείς ανήκουμε στον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό, δηλώνουμε ότι σεβόμενοι τους μαθητές, τους γονείς και τον αγώνα τους για την εισαγωγή στα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας οι κινητοποιήσεις μας θα ξεκινήσουν άμεσα με την λήξη των Πανελλαδικών Εξετάσεων και πριν την διεξαγωγή των Εθνικών Εκλογών.

Ζητάμε από όλα τα κόμματα, με την ευκαιρία των εκλογών να πάρουν θέση και να καταδικάσουν την στάση που κρατάει η Διοίκηση της Εταιρείας, το Υπουργείο και όσοι άλλοι αρνούνται να εκτελέσουν αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012 -

Οικονομία, πολιτική

0 σχόλια

Τα 10 αναπάντητα ερωτήματα ενός καθηγητή του Αριστοτελείου για το χρέος

Ερωτήσεις που δεν απαντώνται:

Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία,
το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό
χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα
έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς
πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε
ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να » ξετινάξει» μία χώρα;

Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και
τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές
πετρελαίου;

Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή
καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ
μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της
ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης,
ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα
και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην
Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε
2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος»
και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με
την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που
δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!

Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα
13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το
Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά
ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το
98% των χρημάτων του;

Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο
πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν
είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο
στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί
ένας παγκόσμιος έλεγχος ;

Prof. Konstantinos Tokmakidis
Aristotle University of Thessaloniki
Greece

εργατικά

0 σχόλια

Κίνηση για την εργατική Χειραφέτηση και Αυτοοργάνωση

"Η θέση μας για τα συνεργατικά εγχειρήματα"

1.Η καπιταλιστική κρίση, μακροσκοπικά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μηχανή καταστροφής. Καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων και βίαιη αναδιάταξη των παραγωγικών σχέσεων σε χειρότερες θέσεις για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Κομβικό σημείο αυτής της καταστροφής, η γιγάντωση της δομικής ανεργίας και η διόγκωση της γκρίζας ζώνης μεταξύ εργασίας και ανεργίας, η μαύρη εργασία. Απότοκο της διαδικασίας αυτής είναι και η εμφάνιση και λειτουργία διαφόρων και πολλών ταχυτήτων συνεργατικών εγχειρημάτων, κυρίως στον τριτογενή τομέα, τον τομέα των υπηρεσιών.

2.Για μας εδώ πρέπει να γίνει ένας κρίσιμος διαχωρισμός. Η γενικευμένη καταστροφή για τα εργατικά εισοδήματα της εποχής μας, εντείνει τις προσπάθειες "μοιράσματος της φτώχειας" και "φιλανθρωπίας" και από πλευρές που δεν έχουν καμία σχέση με τον αγώνα της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της, πολλές φορές μάλιστα, τέτοιες "φιλεύσπλαχνες" ενέργειες κρύβουν από πίσω τους το πιο σκοτεινό πρόσωπο των εχθρών μας. Τέτοιες κινήσεις όπως τα συσσίτια της εκκλησίας ή τα "κοινωνικά παντοπωλεία" ακροδεξιών και φασιστικών ομάδων στόχο δεν έχουν παρά μέσω της λείανσης κάποιων ακραίων φαινομένων της κρίσης να εξανθρωπίσουν όσο μπορούν το πρόσωπο του τυρρανικού σύγχρονου καπιταλισμού.

3.Τα συνεργατικά εγχειρήματα που μπορούν να σταθούν πραγματική βοήθεια στην εργατική τάξη και τους αγώνες της θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από: α. Σύνδεση με τους εργατικούς αγώνες. Να είναι δηλαδή, ενεργό κομμάτι του κινήματος, β. να προωθούν το αμεσοδημοκρατικό-συνεργατικό μοντέλο σαν πρότυπο και παράδειγμα -στα μέτρα του εφικτού εντός της σημερινής καπιταλιστικής παραγωγής, γ. να μην απασχολούν μισθωτούς εργαζόμενους και να έχουν οριζόντια συνεταιριστική μορφή στη λογική της συλλογικής ιδιοκτησίας, δ. οι εργαζόμενοι που συνεταιρίζονται σε αυτά τα εγχειρήματα, να αμοίβονται με βασικό μισθό που να μην υπερβαίνει σε πολλαπλάσια μορφή τον μέσο μισθό της εργατικής τάξης, δηλαδή να μη στοχεύουν στον πλουτισμό των μελών τους, αλλά στην αξιοπρεπή διαβίωση τους.
Από αυτή τη σκοπιά απορρίπτουμε και τον "εθελοντισμό" που δεν πετυχαίνει παρά να μειώνει περαιτέρω το εργατικό κόστος.

4. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι ο γόρδιος δεσμός της εκμετάλλευσης, μπορεί να λυθεί εθελοτυφλώντας απέναντι στις κυρίαρχες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας. Το αντίθετο μάλιστα. Αγωνιζόμαστε για την γέννηση και ενδυνάμωση ενός ταξικού επαναστατικού εργατικού κινήματος που στον πυρήνα της λογικής του θα έχει την κατάκτηση των μέσων παραγωγής και την αυτοδιαχείρησή τους από τη κοινωνική πλειοψηφία και όπλα του θα είναι το πάγωμα της παραγωγής, ο εργατικός εκβιασμός στην εργοδοσία και το κράτος, η γενική απεργία. Ο δρόμος που έχουμε επιλέξει προς αυτή τη κατεύθυνση είναι η ενίσχυση των εργατικών αντιθεσμών, των σωματείων, των εργατικών συμβουλίων και των ταξικά συνειδητοποιημένων συνελεύσεων γειτονιάς. Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε και τα συνεργατικά εγχειρήματα ως συμπληρωματικό κομμάτι αυτού του ενιαίου αγώνα της τάξης για την απελευθέρωσή της, που μπορούν ειδικότερα στη πόλη μας να στηρίξουν -και ήδη αρκετά από αυτά το κάνουν- εργατικούς αγώνες, αλλά και τη προσπάθεια για χτίσιμο ενός ανεξάρτητου εργατικού κέντρου αγώνα.

5. Βλέπουμε τα εγχειρήματα αυτά ως κύτταρα οργάνωσης της τάξης στο βαθμό που οι εργαζόμενοί τους συνειδητά και μεθοδικά προπαγανδίζουν την γενικευμένη αυτοδιαχείριση και προβάλλουν το παράδειγμα της δομής τους μέσα και από τον μεταξύ τους συντονισμό (προς αποφυγή του σεπαρατισμού) και από την οργανική τους σύνδεση με εργατικούς αγώνες (κάνοντας πράξη την ταξική αλληλεγγύη). Ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν στην εξέλιξη των διαδικασιών συγκρότησης και δόμησης αυτού του επαναστατικού πόλου στο εργατικό θα διαμορφώνεται διαλεκτικά μέσα στην πορεία αυτής της κατεύθυνσης και πάντα σε στενή σχέση με τα αναβαθμισμένα πολιτικά χαρακτηριστικά που όσο κερδίζουν έδαφος και κοινωνική απεύθυνση θα βελτιώνουν και τις πολιτικές δυνατότητες των δομών αυτών και είναι για εμάς σε κάθε περίπτωση στόχος πάλης και πολιτικής ζύμωσης.

Πηγή:http://federacion-salonica.blogspot.com/

Τρίτη 22 Μαΐου 2012 -

Οικονομία

0 σχόλια

Η φορολόγηση των επιχειρήσεων και η δημοσιογραφία του ΔΟΛ

Στοιχεία για τη φορολόγηση νομικών και φυσικών προσώπων έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα η Eurostat, χωρίς όμως να λένε οι αριθμοί ολόκληρη την αλήθεια.

Πιο συγκεκριμένα όπως προκύπτει από τους συντελεστές που έχει δώσει στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Στατιστική υπηρεσία το 2012 ο μέσος ανώτατος συντελεστής φορολόγησης για τα φυσικά πρόσωπα είναι 43,2% στην Ευρωζώνη και 38,1% στην ΕΕ, ενώ στα νομικά πρόσωπα είναι 26,1% και 23,5% αντίστοιχα.

Ο μέσος ανώτατος συντελεστής του ΦΠΑ στην ζώνη του ευρώ είναι 20%, ενώ στην ΕΕ ανέρχεται στο 21%.

Στην Ελλάδα ο μέσος ανώτατος συντελεστής φορολόγησης για τα φυσικά πρόσωπα είναι στο 49%. Ένας από τους υψηλότερους συντελεστές στην Ευρωζώνη , που ανταγωνίζεται το φορολογικό συντελεστή χωρών με σαφώς υψηλότερο μέσο εισόδημα, όπως το Βέλγιο (53,7%), η Δανία (55,4%), η Ολλανδία (52%), η Αυστρία (50%) και η Μεγάλη Βρετανία (50%). Ακόμη και στη Γερμανία ο μέσος ανώτατος συντελεστής φορολόγησης για τα φυσικά πρόσωπα είναι στο 47,5%

Τα στοιχεία δείχνουν σαφή τάση μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τα φυσικά πρόσωπα σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης την τελευταία δεκαετία με εξαίρεση τις Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία. Συγκριμένα από το 2000 έως το 2012 η αύξηση της φορολόγησης των φυσικών προσώπων ήταν:

Ελλάδα: Από 45% σε 49%

Ισπανία: Από 48% σε 52%

Ιταλία: Από 45,9% σε 47,3%

Πορτογαλία: Από 40% σε 49%

Τέλος τα στοιχεία γίνονται εντυπωσιακά για την Ελλάδα όταν δεν αφορούν τον ανώτατο φορολογικό συντελεστή, αλλά τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Όλα για τις επιχειρήσεις

Αντίθετα με τη φορολόγηση των φυσικών προσώπων, που όπως δείχνουν τα στοιχεία της Eurostat έχει στην Ελλάδα αυξηθεί, ο φορολογικός συντελεστής των επιχειρήσεων παρουσιάζεται τη τελευταία δεκαετία μειωμένος κατά 10% και από το 40% έχει φτάσει στο 30%. Η Eurostat όμως δημοσιεύει τα στοιχεία μάλλον «μαγειρεμένα», καθώς ο πραγματικός συντελεστής φορολόγησης των νομικών προσώπων στην Ελλάδα από 1/1/2012 αγγίζει το 22%, με την προοπτική να φτάσει το 2014 το 20%.

Αυτό συμβαίνει γιατί στην Ελλάδα τα κέρδη που διανέμουν οι ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες με τη μορφή αμοιβών και ποσοστών στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου και στους διευθυντές, αμοιβών στο εργατούπαλληλικό προσωπικό, εκτός μισθού (bonus δηλαδή), καθώς και μερισμάτων ή προμερισμάτων σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα, ημεδαπά ή αλλοδαπά, ή νομικές οντότητες, ενώσεις προσώπων ή ομάδες περιουσίας, ανεξάρτητα αν η καταβολή τους γίνεται σε μετρητά ή μετοχές, η ανώνυμη εταιρεία καταβάλλει φόρο με συντελεστή σαράντα τοις εκατό (40%). Η Eurostat δηλαδή, υπολογίζει καταρχήν ένα μέσο όρο φορολογικών συντελεστών, χωρίς να λαμβάνει επίσης υπόψιν ότι οι μεγάλες εισηγμένες επιχειρήσεις εμφανίζουν στοιχεία που δεν επιτρέπουν τη φορολόγησή τους τελικά με 40%.

Η Ελλάδα λοιπόν με φορολόγηση νομικών προσώπων στο 22% -με αποφασισμένο το 20% έως το 2014- διαθέτει το μικρότερο συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων σε σχέση με όλες τις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες της Ευρωζώνης, καταρρίπτοντας ακόμη και το μύθο της σχέσης ανάπτυξη= χαμηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων.

Χαρακτηριστικοί οι συντελεστές φορολόγησης που ακολουθούν:

Γερμανία: 29,8%

Ισπανία:30%

Γαλλία: 36,1%

Ιταλία: 31,4%

Πορτογαλια:31,5%

Τα ψεύδη των ΜΜΕ και η εικονική πραγματικότητα

Προφανώς τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν άφησαν την είδηση να πέσει κάτω και μόλις κυκλοφόρησαν τα στοιχεία της Eurostat έσπευσαν να τονίσουν πόσο αυξημένη είναι η φορολόγηση στην Ελλάδα και κυρίως των επιχειρήσεων. Χαρακτηριστικός είναι ο κοινός τίτλος με τον οποίο κυκλοφορεί η είδηση και αναφέρει: «Υψηλότεροι από την Ευρώπη είναι οι ανώτατοι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat όμως, οι χώρες με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές στην ΕΕ, δεν είναι άλλες από τα σύγχρονα eldorado, των διαλυμένων εργασιακών σχέσεων, που ταυτόχρονα αποτελούν φορολογικούς παραδείσους για το μεγάλο κεφάλαιο.

Πιο συγκεκριμένα ο εντυπωσιακός μέσος όρος της Eurostat προκύπτει αν κανείς συμπεριλάβει τους φορολογικούς συντελεστές των εξής χωρών:

Βουλγαρία:10%

Λιθουανία:15%

Ρουμανία:16%

Κύπρος:10%

Τσεχία:19%

Είναι προφανές ότι τα τζιμάνια του οικονομικού ρεπορτάζ του ΔΟΛ και των υπολοίπων καθεστωτικών ΜΜΕ είτε δεν γνωρίζουν να διαβάζουν πίνακες είτε η πίστη τους στην ανάπτυξη και στη γαλαντομία των μεγαλοεπιχειρηματιών δεν τους επιτρέπουν να πλέον να αποτυπώσουν στοιχειωδώς την πραγματικότητα.

Πηγή:http://www.alterthess.gr/

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012 -

εργατικά, ΜΜΕ

0 σχόλια

24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΜΜΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 28 ΜΑΪΟΥ

Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ, ύστερα από σχετικές αποφάσεις των Δ.Σ., καλεί όλους τους εργαζομένους στον Τύπο και στα ΜΜΕ να συμμετάσχουν στην προειδοποιητική 24ωρη απεργία τη Δευτέρα, 28 Μαΐου 2012 για την υπογραφή ΣΣΕ, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την επιχειρούμενη εκ μέρους της κυβέρνησης και της εργοδοσίας αποδόμηση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Επίσης, προτείνει την κλιμάκωση της απεργίας σε περίπτωση που συνεχιστεί η εργοδοτική αδιαλλαξία. Δηλώνουμε στους εργοδότες ότι θα μας βρουν απέναντί τους δυναμικά, αν επιλέξουν να μην προχωρήσουν στην υπογραφή ΣΣΕ ή καταγγείλουν τις ισχύουσες και επιχειρήσουν να τορπιλίσουν την ισχύ, υπόσταση και την ανανέωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με προώθηση υποδεέστερων ατομικών συμβάσεων, χωρίς την ισχύ των κατοχυρωμένων εργασιακών δικαιωμάτων μας. Δεν θα επιτρέψουμε αυθαίρετες μειώσεις αποδοχών, επαναδιαπραγμάτευση αμοιβών και όρων εργασίας από μηδενική βάση, την εκ περιτροπής εργασία και αμοιβές «ελεημοσύνης», υπό την απειλή μαζικών απολύσεων, το απαράδεκτο φαινόμενο να πληρώνουν από την τσέπη οι φωτορεπόρτερ το ΦΠΑ τιμολογίων που καθυστερούν ή δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ.

Απεργούμε γιατί:

- Οι εργοδότες και στον χώρο των ΜΜΕ με βάση τους «εκτρωματικούς» αντεργατικούς νόμους και διατάξεις των μνημονίων – πολιτικές τις οποίες έχει ήδη καταδικάσει ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 6 ης Μαΐου - είναι έτοιμοι να χτυπήσουν ακόμα πιο βάρβαρα τις αμοιβές και τα δικαιώματα των συναδέλφων μας.

- Προειδοποιούμε ότι κάθε απόπειρα εφαρμογής του 4046/12 και της σχετικής Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (που καταργεί επιδόματα, «παγώνει» τις μισθολογικές εξελίξεις και ενθαρρύνει τις συμπιέσεις των βασικών μισθών στο επίπεδο των κατωτάτων αμοιβών, δηλαδή στα 470 καθαρά το μήνα) θα αντιμετωπίζεται εφεξής ακαριαία, με κάθε συνδικαλιστικό μέσο.

- Διεκδικούμε δουλειά, αξιοπρεπείς ΣΣΕ, κοινωνική ασφάλιση για όλους και σοβαρή, αξιόπιστη και δημοκρατική ενημέρωση με βάση τις αληθινές ανάγκες της κοινωνίας.

- Τα τελευταία χρόνια οι εργοδότες του Τύπου και των ΜΜΕ, ακολουθώντας τις επιταγές της τρόικας (ΕΕ–ΔΝΤ-ΕκΤ) και των κυβερνήσεων, οδήγησαν χιλιάδες συναδέλφους μας στην ανεργία, μείωσαν δραματικά μισθούς και αποζημιώσεις, επέκτειναν με σαρωτικό και αυταρχικό τρόπο τις κακοπληρωμένες και επισφαλείς, ελαστικές λεγόμενες μορφές εργασίας, τρομοκράτησαν και εκβίασαν συναδέλφους για να τους αποσπάσουν τις υπογραφές σε ατομικές συμβάσεις εργασίας.

- Οι ιδιοκτήτες του Τύπου και των ΜΜΕ, επομένως, απαξίωσαν όχι μόνο την εργασία και την κοινωνική προσφορά μας, αλλά χρεοκόπησαν – πλουτίζοντας οι ίδιοι – τις επιχειρήσεις τους και την ενημέρωση των πολιτών. Σήμερα κυριαρχεί ανεργία, ανασφάλεια, επισφαλής κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία σε εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα, ενημερωτικά sites και portals , στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Εργοδότες, κυβερνητικοί μηχανισμοί και τρόικα επιδιώκουν φανερά το τέλος της συλλογικής δράσης των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων.

- Ταυτόχρονα, οι κυβερνήσεις των μνημονίων, κατ’ εντολή της τρόικας έκλεψαν τα αποθεματικά των Ταμείων, διευκόλυναν την υπεξαίρεση των εισφορών μας από την εργοδοσία και πετσόκοψαν συντάξεις και ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες, στέλνοντας ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια και τους απόμαχους συναδέλφους μας και τις οικογένειές τους.

- Απαιτούμε από τις εργοδοτικές οργανώσεις να σταματήσουν τον πόλεμο εναντίον μας και τον χωρίς αρχές ανταγωνισμό μεταξύ τους. Απαιτούμε να προσέλθουν με σοβαρότητα στο τραπέζι για την υπογραφή ΣΣΕ και για μια ουσιαστική συζήτηση για την υπέρβαση της κρίσης των ΜΜΕ, που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ζητάμε συλλογικά δικαιώματα, που θα εγγυώνται την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία των δημοσιογράφων και της Ενημέρωσης.

Μαζί με τους εργαζόμενους όλης της χώρας αντιτάσσουμε την οργανωμένη, μεθοδική και συνεχή μας αντίσταση:

- Η προειδοποίησή μας προς κάθε κατεύθυνση είναι κάθετη, καθολική και μη αναστρέψιμη. Δεν θα ανεχτούμε καμιά απόπειρα καταχρηστικής «μνημονιακής» εργοδοτικής πρακτικής. Η πολιτική του μνημονίου έχει καταγγελθεί και καταδικαστεί σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας μας.

- Δηλώνουμε ότι θα προστατεύσουμε με κάθε θυσία τα δικαιώματά μας. Ότι «μηδενική βάση» δεν υφίσταται στην διαπραγμάτευση της αμοιβής της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

- Καλούμε τους συναδέλφους να μην συναινούν με την εργοδοτική πλευρά για μεταβολή της εργασιακής τους σχέσης και ζητούμε από όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να επικοινωνούν άμεσα με τα Διοικητικά Συμβούλια των αρμοδίων Ενώσεων, προκειμένου να διασφαλιστούν τα δικαιώματα τους.

Στους εκβιασμούς και στην τρομοκρατία τους, οφείλουμε σύσσωμοι να αντιτάξουμε την αγωνιστικότητά μας. Κανένας μόνος του στην κρίση.

ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΤΑ Μ.Μ.Ε.

πολιτΙσμός

0 σχόλια

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥΣ

Παρασκευή 25 Μαϊου, 8.30 μ.μ.

στο βιβλιοπωλείο Απρόβλεπτο

(Ρ. Φεραίου 25, Κεντρική πλατεία Ηλιούπολης)

Παρουσίαση του βιβλίου

ΟΙ ΓΑΤΟΙ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ και άλλα ποιήματα

του Οράσιο Καστίγιο

Θα μιλήσουν οι Χαράλαμπος Δήμου (μεταφραστής του βιβλίου) και Χρήστος Τουμανίδης (ποιητής).

Ποιήματα θα διαβάσει ο Δημήτρης Οικονομίδης και αργεντίνικη μουσική θα παίξουν οι

Παναγιώτης Ζαχαρίας (κιθάρα) και Ξένια Τσέλιγκα (ακορντεόν).

—————————————————————————————-

Τρίτη 29 Μαϊου, 9.00 μ.μ.

στον Συνεταιρισμό Αλληλέγγυας Οικονομίας ΣΥΝ.ΑΛΛ.ΟΙΣ

(Νηλέως 35, Θησείο)

Μουσικοποιητική παράσταση με αφορμή την έκδοση της ποιητικής συλλογής

ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ 3

του Κυριάκου Ραμολή

Θα διαβαστούν ποιήματα και μουσική θα παίξουν οι Βαγγέλης Πασχαλίδης και Ανέστης Μπαρμπάτσης.

—————————————————————————————-

http://ekdoseisynadelfwn.wordpress.com • syneditions@gmail.com

Οι Eκδόσεις των Συναδέλφων στο facebook

Εάν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε ενημερώσεις από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων, στείλτε ένα μήνυμα με θέμα Unsubscribe.

Κυριακή 20 Μαΐου 2012 -

εργατικά

0 σχόλια

Δύο μήνες απεργία στην Phone Marketing - Εδώ με αγώνα ταξικό γιατί εμείς δεν ζούμε με 100 ευρώ

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Εδώ και 57 ημέρες βρισκόμαστε σε απεργία. Στέλνουμε καθημερινά μήνυμα προς την διοίκηση της επιχείρησης, ότι δεν λυγίζουμε, ότι συνεχίζουμε μέχρι να βγούμε νικητές. Όλον αυτόν τον καιρό αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα. Η εργοδοσία προσπάθησε να μας βάλει πολλά εμπόδια, να μας διασπάσει, να διαλύσει τον αγώνα μας, δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει, ακόμα και απεργοσπαστικό μηχανισμό. Συμπαραστάτης στα συμφέροντα του εργοδότη, οι αποφάσεις της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, είτε σε επίπεδο Υπουργείου Εργασίας, είτε σε αυτό της Επιθεώρησης Εργασίας, είτε και μέσο της αστυνομίας έδειξε ότι ένα αναγνωρίζει και στηρίζει, το δίκιο του εργοδότη.
Εμείς, οι εργαζόμενοι της Phone marketing, καλούμε την επιχείρηση,το υπουργείο εργασίας, την αστυνομία και όποιον εμπλέκεται σε αυτή την υπόθεση, να κατανοήσει ότι η αξιοπρέπεια μας και η ίδια η ανάγκη μας για επιβίωση δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε πίσω σε αυτό τον αγώνα. Θα πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα να συνεχίσουμε μέχρι να δικαιωθούν τα αιτήματά μας. Για 140 ευρώ με ένα 8ωρο την εβδομάδα, δεν μπαίνουμε για δουλειά.

Σκλάβοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε.

Ξέρουμε τον τρόπο. Ο αγώνας των εργατών της ελληνικής χαλυβουργίας που πρώτοι όρθωσαν το ανάστημα τους, που με ανυπακοή και απειθαρχία, 6 μήνες τώρα, συνεχίζουν την απεργία τους απέναντι και στην εργοδοσία και στους αντεργατικούς νόμους, είναι για εμάς ο φάρος του αγώνα μας. Στη Γενική μας Συνέλευση στις 11/05/2012, η πλειοψηφία των εργαζομένων αποφάσισε, με προκήρυξη και από το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής και από το Σωματείο των Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα νέες επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες μέχρι και την Παρασκευή 18/05/2012. Επίσης έχουμε ενεργοποιήσει το απεργιακό μας ταμείο και καλούμε όλες τις οργανώσεις των εργαζομένων, που χωρίς την συμπαράσταση των οποίων, δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ, να ενισχύσουν τον αγώνα μας για να αντιμετωπίσουμε τα σοβαρά προβλήματα επιβίωσης που κάνουν ήδη την εμφάνισή τους.
Ξέρουμε το γιατί. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τις προθέσεις της εργοδοσίας. Από την πρώτη στιγμή με αυτό το επαίσχυντο μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας (;) θέλησε να μας υποχρεώσει σε παραίτηση, ώστε να προσλάβει εργαζόμενους με τις νέες συμβάσεις που προβλέπουν μισθούς πείνας, όπως άλλωστε κάνει μια μεγάλη μερίδα των εργοδοτών στο κλάδο μας. Όσα τερτίπια και αν χρησιμοποιήσουν, όσους ισολογισμούς και να μας παρουσιάσουν, στους οποίους φαίνεται ξεκάθαρα η μεταφορά ποσών από την μια στην άλλη εταιρεία, του ίδιου ιδιοκτήτη, εμάς δεν μπορούν να μας μπερδέψουν. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλα τα χρόνια μέχρι σήμερα, με την δουλειά μας παράγουμε τεράστιο πλούτο και τον καρπώνονται οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης. Γνωρίζουμε επίσης ότι χωρίς τους εργάτες ούτε γρανάζι γυρίζει, ούτε τηλέφωνο δουλεύει, όπως αποδεικνύεται στην πράξη.

ΕΔΩ ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΤΑΞΙΚΟ

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΜΕ 100 ΕΥΡΩ

Συνεχίζουμε, λοιπόν, τον αγώνα μας, πιο έμπειροι και πιο αποφασισμένοι. Με την αλληλεγγύη καθημερινά να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις και να μας δίνει κουράγιο και δύναμη να πάμε ακόμα παρακάτω. Για εμάς είναι μονόδρομος και πολύ σύντομα θα είναι μονόδρομος για χιλιάδες εργαζόμενους στο κλάδο που είτε δουλεύουν και παραμένουν για μήνες τώρα απλήρωτοι, είτε οι μισθοί που παίρνουν, με βάση τις νέες συμβάσεις, δεν φτάνουν ούτε για να επιβιώσουν. Δεν κάνουμε βήμα πίσω, δεν λυγίζουμε, θα συνεχίσουμε με όλους τους τρόπους και τα μέσα.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΩΡΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΙΣΘΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Τρίτη 1 Μαΐου 2012 -

εργατικά

0 σχόλια

Να γίνουμε Σικάγο:1886-2012! Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά

Η φετινή συγκυρία της Εργατικής Πρωτομαγιάς θέλει την παγκόσμια εργατική τάξη, την τάξη των καταπιεσμένων και των «κολασμένων όλης της γης», να υποχωρεί διαρκώς απ’ όσα με αίμα είχε κατακτήσει από την απεργία της 1ης Μάη του 1886 στο Σικάγο –που την καθιέρωσε ως μέρα μνήμης των εργατικών αγώνων– μέχρι σήμερα.

Εμείς κρατάμε όλη τη γης μες στ’αργασμένα μπράτσα

και σκιάχτρα στέκουνται οι θεοί και αφέντη έχουνε φάτσα.

Γιάννης Ρίτσος, Επιτάφιος

Ιδιαίτερα στην ελληνική καπιταλιστική πραγματικότητα, ακόμα και το 8ωρο, ματωμένο αίτημα των απεργών του Σικάγο, θεωρείται παρελθούσα συνθήκη. Η ανεργία καλπάζει και στην πραγματικότητα ξεπερνάει το ¼ του εργατικού δυναμικού, ο επισφαλώς εργαζόμενος με τα ελαστικά ωράρια, την ανασφάλιστη εργασία και τη διαρκή απειλή της απόλυσης είναι η επικρατέστερη φιγούρα της εργατικής τάξης, και την ίδια στιγμή μισθοί, συντάξεις, επιδόματα και άδειες πετσοκόβονται με ταχείς ρυθμούς. Η ραγδαία αύξηση των αυτοκτονιών τα τελευταία 2 χρόνια, κυρίως λόγω οικονομικών δυσχερειών, έρχεται να επισφραγίσει τη ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα που βιώνει το προλεταριάτο σήμερα.

Συνείδηση

Τα τελευταία 30 χρόνια το προλεταριάτο της χώρας διεμβολίστηκε από τον σοσιαλδημοκρατικό συνδικαλισμό, πείστηκε από τις υποσχέσεις ταξικής ανέλιξης και επιβεβαίωσε υλικά τη μικροαστική ονείρωξη μέσα από τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια. Κατακερματισμένο και από την αναδιάρθρωση των μέσων παραγωγής βρέθηκε να αποθεώνει τον ατομικισμό και την προσωπική καβάντζα, ξεχνώντας έτσι ότι μέσω της συλλογικής ταξικής συνείδησης και των συλλογικών αγώνων κατόρθωσε να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του μέσα στα χρόνια.

Αυτή ακριβώς είναι η πρόκληση της εποχής. Να επανακτήσουμε ως εργατική τάξη τη συνείδηση της θέσης μας και των συλλογικών μας συμφερόντων. Συμφέροντα τα οποία στέκουν στην ακριβώς αντίθετη θέση με αυτά της αστικής τάξης, της τάξης των αφεντικών, του κράτους και τους κεφαλαίου.

Τίποτα κοινό δεν έχουμε με τα αφεντικά, εγχώρια και διεθνή, και αυτό πρέπει να γίνει σαφές. Ο ηττημένος γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, δεξιός και αριστερός, προσπαθεί, για παράδειγμα, να μας πείσει ότι υπογράφοντας συλλογική σύμβαση με μειώσεις στο μισθό έως και 20% είναι νίκη(!). Μας λένε ότι είναι κατάκτηση γιατί οι εργοδότες, λέει, δεν θέλουν καν να υπογράψουν συλλογικές συμβάσεις. Είναι κατάκτηση, γιατί «τι να κάνουμε, οι επιχειρήσεις πρέπει να γίνουν βιώσιμες, τα αφεντικά πρέπει να συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους, ο καπιταλισμός πρέπει να επιβιώσει».

Ως τάξη πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν μας συμφέρει ούτε τα αφεντικά να αυξάνουν τα κέρδη τους ούτε να επιβιώσει ο καπιταλισμός. Δεν μας συμφέρει να γυαλίζουμε τις αλυσίδες μας, επειδή μας έχουν μάθει να ζούμε σιδηροδέσμιοι. Αυτό που μας συμφέρει είναι μια ζωή με αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα, μια ζωή με εξασφαλισμένους τους υλικούς όρους επιβίωσης, μια ζωή που ο καπιταλισμός δεν μπορεί να μας παρέχει.

Τα κελεύσματα για διαρκή υποταγή, είτε επικαλούνται τη σωτηρία της πατρίδας και «την εθνική ομοψυχία ενάντια στους κακούς ευρωπαίους», είτε γίνονται από αφεντικά και συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεξιά και αριστερά, έχουν έναν και μοναδικό στόχο: να μας κάνουν να παραδεχτούμε ότι η τάξη μας και η τάξη τους έχουν κοινά συμφέροντα. Να μας κάνουν να πειστούμε ότι είναι προς το συμφέρον μας η όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευσή μας, να μας κάνουν να συναινέσουμε στους όρους σκλαβιάς που μας ετοιμάζουν.

Αντιλαμβανόμενη η κυρίαρχη ιδεολογία ότι η κοινωνική συναίνεση στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα διαρρηγνύεται μέρα με τη μέρα, προσπαθεί να ανασυνταχθεί και, χρησιμοποιώντας ιδεολογικά τεχνάσματα, να αποπροσανατολίσει την κοινωνία. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται το ξεπήδημα κομμάτων που φέρουν τον τίτλο του «αντιμνημονιακού». Σαν τους χαμαιλέοντες, άνθρωποι που στήριξαν ψυχή τε και σώματι αυτό το σύστημα (βλ. Καμένο, Κατσέλη, Μπακογιάννη, Μανώλη κ.α.) προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν μεταλλαχθεί και ότι υποστηρίζουν πλέον τα συμφέροντά μας.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται επίσης η υπερπροβολή του ακροδεξιού λόγου και η ταυτόχρονη μιντιακή απενοχοποίηση των φασιστικών και ναζιστικών καθαρμάτων, και η τοποθέτησή τους εντός θεσμικού πλαισίου.

Το σύστημα καλλιεργεί τα φοβικά και συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά, γιατί κατανοεί ότι είναι τα μόνα που θα παράγουν την απαραίτητη συναίνεση. Γιατί δεν είναι η Χρυσή Αυγή, αλλά οι «σοσιαλιστές» Χρυσοχοΐδης και Λοβέρδος που θεσμοθέτησαν τα ρατσιστικά πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες. Είναι το σύνολο του πολιτικού συστήματος και τα μιντιακά τους φερέφωνα που ανάγουν το «μεταναστευτικό» σε Νο1 «πρόβλημα», επιχειρώντας εκτός των άλλων να διασπάσουν την ενότητα που δομικά διέπει την τάξη μας.

Ας μην αυταπατόμαστε: οι φράχτες στον Έβρο, οι εισβολές σε σπίτια μεταναστών, τα σύγχρονα Νταχάου (που τολμάνε και τα αποκαλούν «κέντρα φιλοξενίας») δεν γίνονται για την «επίλυση του μεταναστευτικού», αλλά είναι τμήμα της οργανωμένης διάχυσης φόβου και πανικού στην κοινωνία, για τη μετατόπιση του δημόσιου διαλόγου και εν τέλει για την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης.

Η καταστολή που δεχόμαστε, όμως, δεν είναι μόνο ιδεολογική, αλλά και φυσική, καθότι ως γνωστόν, όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Ειδικά αυτή την περίοδο, ο κρατικός σχηματισμός νομοθετεί και δρα κατασταλτικά ενάντια σε οποιονδήποτε αντιστέκεται. Από τους τρομονόμους ως τους κουκουλονόμους, την αστυνομική βία σχεδόν σε κάθε πορεία, τις προφυλακίσεις διαδηλωτών όπως των τεσσάρων στις 12/02, τα ισόβια που μοιράζει το σύστημα «δικαιοσύνης» σε δεκάδες αγωνιστές, τις διαρκείς δίκες που ουσιαστικά κρίνουν παράνομες όλες τις απεργίες συνολικά, την ένστολη υποστήριξη μεγαλοεταιριών ενάντια σε ντόπιες κοινωνίες (Λευκίμμη, Κερατέα, Χαλκιδική κ.α.), την αναγόρευση ολόκληρων περιοχών σε «κόκκινες ζώνες» (Εξάρχεια), την ανάπτυξη χιλιάδων μπάτσων για τη διεκπεραίωση ναζιστικής έμπνευσης θεαμάτων (παρελάσεις), αλλά και την αδιάψευστη ενεργοποίηση του παρακράτους – όλες αυτές οι μεθοδεύσεις συνιστούν ένα τοπίο καταστολής που βάζει στο στόχαστρο όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια.

Εκλογικές ψευδαισθήσεις

Στο παραπάνω πλαίσιο διοργανώνονται οι εκλογές της 6ης Μαΐου. Όπως και σε κάθε εκλογές, έτσι και σε αυτές, το κοινωνικό σώμα καλείται να επιλέξει τους δυνάστες του ή στην καλύτερη περίπτωση αυτούς που θα αντανακλούν την γκρίνια του στο κοινοβούλιο. Και αυτές οι εκλογές είναι το άλλοθι ευγενείας της βάρβαρης επίθεσης που βιώνουμε, είναι ο δημοκρατικός μανδύας του καπιταλισμού.

Η ψήφος δεν είναι αντιμνημονιακός αγώνας, είναι η αυταπάτη ότι μέσα από τη δημοκρατία τους επιλύνονται όλα μας τα προβλήματα. Ως τάξη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο καπιταλισμός, είτε με το προσωπείο της δημοκρατίας είτε με αυτό της χούντας, είναι πανταχού παρών, διαιωνίζοντας την εκμετάλλευσή μας. Από τη θέση μας, δεν μπορούμε παρά να τονίσουμε με σαφήνεια ότι η διαμαρτυρία, η αντίσταση, ο αγώνας και η ταξική αντεπίθεση δεν περνάνε μέσα από τα εκλογικά κανάλια και την αντιπροσώπευση.

Οργάνωση & Ταξική αντεπίθεση

Η εκμετάλλευση έχει όνομα και λέγεται καπιταλισμός. Ο αγώνας για την ανατροπή του οργανώνεται και διεξάγεται καθημερινά στους χώρους αναφοράς μας: στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τις γειτονιές, τους χώρους εργασίας.

Ως εργάτες/ριες (μισθωτοί/ες, επισφαλώς εργαζόμενοι/ες, «μαύροι/ες» και άνεργοι/ες) πρέπει να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Μακριά από φυλετικές και έμφυλες διακρίσεις και πρακτικές κοινωνικού κανιβαλισμού, συλλογικοποιούμαστε με οριζόντιες δομές χωρίς ειδικούς και αρχηγούς, χωρίς πατερούληδες που ξέρουν τα συμφέροντά μας καλύτερα από εμάς. Κατανοούμε και διατρανώνουμε ότι για τα δεινά μας δεν φταίνε οι μετανάστες, φταίνε τα αφεντικά. Δεν πέφτουν οι μισθοί ή χάνουμε τη δουλειά μας επειδή «μας τις παίρνουν οι ξένοι», αλλά επειδή αυτό είναι που συμφέρει τους καπιταλιστές: η όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευσή μας.

Οργανωνόμαστε μέσα από σωματεία, συνελεύσεις και συλλογικότητες βάσης. Δεν αρκούμαστε στο να γκρινιάζουμε, αλλά βρίσκουμε και άλλους ανθρώπους που είναι διαθέσιμοι να παλέψουν μαζί μας και δημιουργούμε δομές αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς. Δεν αφήνουμε τις λήψεις των αποφάσεων στους λίγους, στους εκλεκτούς του κάθε ΔΣ, αλλά αποφασίζουμε μέσα από συνελεύσεις όπου το κάθε μέλος είναι ισότιμο, όπου η κάθε άποψη ακούγεται, συζητιέται και, στη βάση της κατανόησης των κοινών συμφερόντων, παίρνονται οι αποφάσεις.

Δεν οικτίρουμε την κακή μας τύχη, ούτε περιμένουμε οι θεοί «να πάρουν μακριά από εμάς την κρίση». Βαδίζουμε με συνείδηση για την αντεπίθεση της τάξης μας, για την ανατροπή της συνθήκης σκλαβιάς που μας έχουν επιβάλει και ολοένα οξύνεται. Αρκεί να πιστέψουμε ότι κανείς δεν θα ψάλει τον επιτάφιο της ταξικής μας πάλης. Αρκεί να πιστέψουμε ότι η τάξη μας θα νικήσει και δεν θα υπάρχει άλλη τάξη να της αντιπαρατεθούμε, ως την κατάργηση της μισθωτής εργασίας και την αταξική κοινωνία.

Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων

Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Μετρό – Ταξικό Μέτωπο

Συνέλευση Βάσης Τεχνικών Κινηματογράφου Τηλεόρασης

Συνέλευση Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών στα ΜΜΕ