Τα διάφορα κόμματα και ομάδες του λεγόμενου
αντιμνημονιακού χώρου (άλλα ειλικρινή και άλλα όχι) εστιάζουν στα μνημόνια, που
βάζουν την ταφόπλακα σε μια κοινωνία διαλυμένη από τους προηγούμενους σωτήρες
και τη δική τους ανοχή ή συνενοχή. Δεν λένε κουβέντα για το πριν, και τις
ευθύνες τους στην αδρανοποίηση της κοινωνίας. Δεν λένε όμως πάλι κουβέντα για
το χαραχτήρα και τα περιθώρια των εκλογών, καλλιεργώντας αυταπάτες. Ακόμα
περισσότερο δεν λένε τίποτα συγκεκριμένο για το μετά. Εκείνο που είναι κοινό σε
όλους αυτούς είναι η υποστήριξη που ζητάνε, για να λύσει τα προβλήματα ένας
σωτήρας ή μια φωτισμένη πρωτοπορία για λογαριασμό του λαού. Άλλοι υπόσχονται
ότι θα τα λύσουν άμεσα (ΣΥΡΙΖΑ, Καμμένος, Καζάκης, κ.λπ.) και άλλοι αργότερα
(ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κ.λπ. ). Και εκείνο που πετυχαίνουν τελικά είναι να διαιρούν το
λαό.
Σήμερα, οι κυρίαρχες δυνάμεις είχαν να επιλέξουν ανάμεσα
σε άμεσες εκλογές, για νωπή εντολή, ή σε παράταση μιας κυβέρνησης διορισμένης
από τις τράπεζες. Και τα δύο κρύβουν κάποιο ρίσκο για αυτές, που θέλουν να
προχωρήσουν σε μέτρα τόσο καταστροφικά, που η αντίδραση του κόσμου μπορεί να
έχει απρόβλεπτες εξελίξεις. Τελικά επιλέγουν την πρώτη λύση, με συντόμευση του
προεκλογικού χρόνου και όργιο εκβιασμών. Θέλουν έτσι να βάλουν τους πολίτες στο
στημένο παιχνίδι τους, για να τους αφαιρέσουν στη συνέχεια κάθε νομιμοποίηση
των αντιδράσεών τους. Θέλουν επίσης να σπάσουν την ενότητα του λαού μέσα από
την εκλογολογία και την κομματική αντιπαράθεση.
Εκείνο που φοβούνται περισσότερο σε αυτή την επιλογή
είναι μια συνειδητή και ενεργητική αποχή, που θα τους αμφισβητούσε τα
παιχνίδια για κυριαρχία και διατήρηση του συστήματός τους. Που θα τους
αφαιρούσε κάθε νομιμοποίηση. Που θα έδειχνε την απόφαση του λαού ενωμένος να
συμμετέχει ενεργά στον καθορισμό της τύχης του. Που θα έδειχνε ότι δεν περνάνε
άλλο τα ψέματα και τα ψεύτικα διλήμματα από αυτόκλητους σωτήρες. Που θα έδειχνε
ότι αυτό που έχει σημασία για την κοινωνία είναι η καθημερινή ψήφος-λόγος σε
διαδικασίες ουσιαστικές. Σε διαδικασίες από τα κάτω, όπως το κίνημα που σηματοδότησε
η 25η Μαΐου 2011 στο Σύνταγμα και απλώθηκε στις πόλεις και τις γειτονιές, με
τις λαϊκές συνελεύσεις, τις καταλήψεις χώρων, τα ανταλλακτικά παζάρια, τις
συλλογικότητες αλληλεγγύης, τα τοπικά νομίσματα, το κίνημα άρνησης πληρωμών, το
κίνημα της πατάτας, τις αυτόνομες κοινότητες και στέκια, κ.ά. Δηλαδή, κινήματα
που αμφισβητούν την κυρίαρχη οικονομική και πολιτική εξουσία, τους μεσάζοντες
και τους σωτήρες και αναδεικνύουν το νέο κόσμο που γεννιέται, της ενεργητικής
συμμετοχής, της αυτονομίας και της αλληλεγγύης.
Ας μην έχουμε εκλογικές αυταπάτες που μας έχουν οδηγήσει
εδώ που φτάσαμε.
Ας μην παρασυρθούμε για άλλη μια φορά από την οργή να
‘’τιμωρήσουμε’’ με την ψήφο μας και να ξαναγυρίσουμε πάλι στην απογοήτευση και
την αναμονή.
Ας ξεπεράσουμε τη συνήθεια να έχουμε μια κάποια φωνή για
εκτόνωση κάθε 3-4 χρόνια. Το πανηγύρι αυτό δεν μας αφορά. Είναι ένα ναρκωτικό
που μας δίνουν για να είμαστε φρόνιμοι και υπάκουοι όλο τον καιρό και να
αποφασίζουν αυτοί για εμάς εις βάρος μας.
Ας συνεχίσουμε, αγνοώντας τα εκλογικά παιχνίδια τους.
Ας τους γυρίσουμε την πλάτη με ενεργητική αποχή.
Ας αντιτάξουμε την ενότητά μας στο ‘’διαίρει και
βασίλευε’’ των εκλογών.
Ας αγωνιστούμε μαζί, δίπλα-δίπλα, για ουσιαστικές
ανατροπές, για να αλλάξουμε τον μέσα μας και τον έξω κόσμο.
Απέχουμε από τη χαμοζωή που μας προσφέρουν, γιατί θέλουμε
τη ζωή που φανταζόμαστε.
Αυτοοργάνωση, λαϊκές συνελεύσεις παντού, Άμεση
Δημοκρατία.
Θεματική Άμεσης Δημοκρατίας Πλατείας
Συντάγματος
Πηγή:Εφημερίδα http://efimeridadrasi.blogspot.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου