Του Β.Α
Επιστράτεψαν τις ορδές των πραιτοριανών σε Αθήνα και
Θεσσαλονίκη να τους προστατέψουν από την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου.
Έβαλαν τους ασφαλίτες και τους χαφιέδες να ζητωκραυγάζουν και να τους
επευφημούν, μάδησαν τις μανταρινιές για να αποφύγουν το λιθοβολισμό του
μαινόμενου πλήθους που τους αναμένει στη γωνιά οποιαδήποτε στιγμή επιδιώξουν να
ξεμυτίσουν.
Μίλησαν για περισυλλογή, ομοψυχία και για το αθάνατο 21 που συνεχίζουν να το τιμούν με την πολιτική τους, σαν εκπρόσωποι όλων μας.
Μίλησαν για περισυλλογή, ομοψυχία και για το αθάνατο 21 που συνεχίζουν να το τιμούν με την πολιτική τους, σαν εκπρόσωποι όλων μας.
Αυτοί : Το πολιτικό και υπαλληλικό προσωπικό της τάξης
που υπηρετούν. Ο ένοικος του προεδρικού μεγάρου, ο τραπεζίτης των Βρυξελλών κι
όλη η κουστωδία που με το αζημίωτο έβαλε χαλινάρι μεσαιωνικής υποδούλωσης στην
εργαζόμενη πλειοψηφία για τις ορέξεις της αστικής τους τάξης.
Μάταια όμως. Το ποτάμι της οργής και της Αγανάκτησης πίσω
δεν γυρνά. Τί κι αν κάνανε την Αθήνα υγειονομική ζώνη, από χιλιάδες ΜΑΤ και
ασφαλίτες ένα είναι το συμπέρασμα των ημερών: Το καθεστώς έχει εδώ και καιρό
απολέσει την νομιμοποίηση στην συνείδηση της κοινωνίας . Χιλιάδες
εκμεταλλευόμενου κόσμου αψήφησαν την κρατική τρομοκρατία και την προπαγάνδα που
εξαπέλυσαν τα καθεστωτικά φερέφωνα. Έδωσαν το παρών και μετέτρεψαν την Εθνική
μέρα σε σύμβολο προοπτικής μέσα από τον
ανυπότακτο αγώνα μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση. Αυτοί που έλαμψαν δια της
εκκωφαντικής απουσίας τους ήταν οι εκπρόσωποι. Πανικόβλητοι και έντρομοι από τα
έργα και τις ημέρες της πολιτικής τους τραγωδίας, προτίμησαν την οικογενειακή
θαλπωρή και ασφάλεια παρά να ανταμώσουν τα βλέμματα του μίσους και της οργής
των Εξαθλιωμένων θυμάτων τους.
Από τα Γιάννενα, την Πάτρα, την Τρίπολη, τη Λαμία, Το Ηράκλειο
μέχρι το Περιστέρι, την Ν. Σμύρνη και κάθε γωνία της χώρας ο λαός έστειλε
περήφανο μήνυμα ανυπακοής στο καθεστώς της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής
λεηλασίας πώς αρνείται να
υποτάσσεται και να κυβερνάται από την
κλίκα της κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
Σίγουρα το καθεστώς μέσα από το πολιτικό σύστημα του αστισμού θα επιδιώξει την αναβάθμιση του στις προσεχείς εκλογές. Σύμφωνα με τα δημοσκοπικά ευρήματα, η μέχρι τώρα εφαρμοσμένη πολιτική
από τα κόμματα του δικομματισμού έχει σαν συνέπεια την απώλεια σημαντικής τους επιρροής στο εκλογικό σώμα.
Είναι σίγουρο πως οι δυνάμεις του συστήματος θα προσπαθήσουν να σύρουν το
πολιτικό παιχνίδι έξω από τα πλαίσια των επιπτώσεων που δημιουργούν οι
πολιτικές τους στην κοινωνία, φέρνοντας στην ατζέντα τα ζητήματα της ασφάλειας
και της ξενοφοβίας, για να αποκόψουν τα συντηρητικά κομμάτια της από την
έκφραση της καταδίκης της πολιτικής τους με κοινωνικό χαρακτήρα
και περιεχόμενο. Το σίγουρο πάντα στον κοινοβουλευτισμό είναι πως οι
εκλογές δίνουν πάντα αστική λύση ή αλλιώς όσο υπάρχουν οι εκλογές η δημοκρατία
τους δεν έχει αδιέξοδα όπως διατυμπανίζουν και οι ίδιο με κάθε ευκαιρία.
Το ζητούμενο για την πλειοψηφία τηςεκμεταλευόμενης
κοινωνίας που αμφισβητεί την πολιτική της αστικής κυριαρχίας είναι να περάσει
από την παθητική διαμαρτυρία στην ενεργή οργανωμένη πάλη και δράση με
συλλογικές διαδικασίες και περιεχόμενα που θα δημιουργούν ρήγματα στην αστική
εξουσία και θα δένουν το τώρα με την αυριανή απελευθερωτική προοπτική.
Η ολοκληρωτικού τύπου επίθεση στα εργατικά και εργασιακά δικαιώματα αποδομεί ακόμη και το μέχρι τώρα στήριγμα του συστήματος, τον αστικό συνδικαλισμό. Η διατίμηση της εργατικής δύναμης και η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων πέρα από την γενικευμένη βαρβαρότητα στους εργασιακούς χώρους δημιουργεί και την αναγκαιότητα για την δημιουργία νέων μορφών εργατικής δράσης, που θα πρέπει να ανιχνεύσουμε και να δημιουργήσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς που παράλληλα με τα σωματεία βάσης μπορούν να γίνουν οι νέες οργανώσεις του κόσμου της εργασίας.
Η ολοκληρωτικού τύπου επίθεση στα εργατικά και εργασιακά δικαιώματα αποδομεί ακόμη και το μέχρι τώρα στήριγμα του συστήματος, τον αστικό συνδικαλισμό. Η διατίμηση της εργατικής δύναμης και η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων πέρα από την γενικευμένη βαρβαρότητα στους εργασιακούς χώρους δημιουργεί και την αναγκαιότητα για την δημιουργία νέων μορφών εργατικής δράσης, που θα πρέπει να ανιχνεύσουμε και να δημιουργήσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς που παράλληλα με τα σωματεία βάσης μπορούν να γίνουν οι νέες οργανώσεις του κόσμου της εργασίας.
Τότε μόνο θα κλονισθεί και έμπρακτα η αστική τους κυριαρχία όταν
αρχίσουμε να ζούμε, να εργαζόμαστε και δρούμε σε συνθήκες ολικής άρνησης των
μοντέλων που μας έχουν επιβάλει και προϋποθέτουν την διαιώνιση του
εκμεταλλευόμενου κόσμου που δεν αντέχουμε και δεν πρέπει άλλο να διαιωνίσουμε.
Αναρτήθηκε και στο Βαθύ Κόκκινο
Αναρτήθηκε και στο Βαθύ Κόκκινο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου